“എന്തായാലും നീ കല്യാണത്തിന് പോണം. ഇല്ലേൽ അവൻ വിഷമിക്കും. പണ്ട് ക്ലാസ്സിൽ അവന്റെ അടുത്തൂന്ന് നിന്നെ സീറ്റ് മാറ്റി ഇരുത്തിയപ്പോൾ അവൻ കരഞ്ഞതാണ്.”
ഏയ്.. അവൻ അന്ന് കരഞ്ഞാരുന്നോ?ആഹ്… പക്ഷെ, അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ എന്നെ പഴയ ആ ക്ലാസ് മുറിയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയിരുന്നു.
അവിടെ രണ്ട് ആണ് കുട്ടികൾ ഒരു ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുന്നു. ക്ലാസ്സിലെ നിയമം അനുസരിച്ച് ഒരിക്കലും അടുത്ത് ഇരിക്കാൻ പാടിലാത്ത രണ്ട് കുട്ടികൾ. പൊക്കത്തിലെ വ്യത്യാസമാണെ കാരണം. ഒരാൾക്ക് ശരാശരി പൊക്കം ഉണ്ടായിരുന്നതാണ്. എന്നാൽ മറ്റേ ആൾക്ക് ശ്ശി പൊക്കം കൂടുതലാണെ.
എങ്കിലും അവർ അന്ന് ഒരുമിച്ചിരുന്ന് പഠിച്ചു. ഒരുമിച്ചിരുന്നു ചിരിച്ചു. ഒരുമിച്ചു കളിച്ചു. ഒരുമിച്ചവർ റിജോ മോനെ കളിയാക്കി.(ആ റിജോ മോൻ ഇപ്പോൾ ഫാദർ റിജോ ആണേ.😍). അന്ന് ക്ലാസ്സിൽ ടീച്ചർ ചോദ്യം ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ, അതിൽ ഒരുവന്റെ പരിഭ്രമം മറ്റവൻ കണ്ടു. നനഞ്ഞ ഉള്ളം കൈയിൽ പിടിച്ച് മറ്റവൻ അവന് ധൈര്യം കൊടുത്തു.
അതൊക്കെ പണ്ടത്തെ കാര്യം. ഇപ്പോൾ അവൻ, ഒരു സുമുഖനായ ചെറുപ്പക്കാരനായി വളർന്നിരിക്കുന്നു. കാലം കടന്നു പോയി. ആ കൂട്ടുകാർ രണ്ട് വഴിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. അവർ പല വേഷം കെട്ടി. എങ്കിലും അവർ ആ സൗഹൃദം എന്നും(ഇന്നും) കാത്തു വെച്ചു.
അവന്റെ കല്യാണമാണ് വരുന്നത്. പണ്ട് ധൈര്യം കൊടുത്ത ഈ കൂട്ടുകാരന് ആ കല്യാണത്തിന് എങ്ങനെ പോകാതിരിക്കാൻ കഴിയും?
എല്ലാവിധ നന്മകളും നേരുന്നു, മാത്യൂസ് 😍 ജൂബി 😍
ടെംപസ്റ്റസ് 